Ocena jakości konserw apertyzowanych
Pełną ocenę konserw wykonuje laboratorium, określając cechy konserw i porównując ich zgodność z wymaganiami norm jakościowych. Ważną oznaką zewnętrzną, sygnalizującą najczęściej postępujące psucie się konserw apertyzowanych, jest bombaż puszek. Rozróżniamy trzy rodzaje bombaży: fizyczny, chemiczny i mikrobiologiczny. Objawiają się one uwypukleniem wieczek od puszek.
Bombaż fizyczny spowodowany jest zbyt dużym napełnieniem puszki chłodnym produktem. W czasie sterylizacji zawartość konserwy na skutek zwiększania się objętości nie może się zmieścić w opakowaniu i trwale odkształca wieczko puszki. Konserwa taka, jeżeli puszka jest hermetyczna, nadaje się do konsumpcji, ale nie może być oddana do sprzedaży, ponieważ budzi zastrzeżenia, że bombaż może być wywołany psuciem się produktu.
Bombaż chemiczny spowodowany jest reakcjami zachodzącymi pomiędzy źle zabezpieczoną powierzchnią blachy (brak lakieru, uszkodzenie cyny) a kwasami zawartymi w konserwie. Wywiązujący się w czasie reakcji wodór powoduje wzrost ciśnienia wewnątrz puszki i wydęcie wieczek.
Bombaż mikrobiologiczny wywołany jest rozwojem wewnątrz puszki mikroorganizmów wytwarzających w swych procesach życiowych gazy, głównie C02 i inne, np. siarkowodór. Bombaż mikrobiologiczny rozróżnia się od chemicznego przez przykładanie palącej się zapałki do otworu przebitej puszki. Jeżeli paląca się zapałka zgaśnie, świadczy, że wydobywa się C02. Jest to dowodem bombażu mikrobiologicznego. Jeżeli wydobywający się gaz zapali się, będzie to wodór pochodzący z bombażu chemicznego. Gdy nie wydobywa się żaden gaz, jest to dowód, że mamy do czynienia z bombażem fizycznym.
Psuciu się konserw nie musi towarzyszyć bombaż mikrobiologiczny. Istnieją również tzw. płasko-kwaśne formy psucia się, wywołane przez bakterie wytwarzające kwasy, bez fermentacji gazowej. Konserw apertyzowanych, zwłaszcza warzywnych, podejrzanych o psucie się nie wolno spożywać z obawy o zatrucie.