Jakość skór gotowych oceniamy nie tylko na podstawie stwier­dzonych organoleptycznie wad, lecz również na podsta­wie badań instrumentalnych. Badania instrumentalne obejmują przede wszystkim pomiar grubości skóry, wyznaczenie masy właściwej, ustalenie rozciągliwości i wydłużalności skóry, pomiar wytrzymałości ściegu, wytrzymałości na zginanie, określe­nie nasiąkliwości skóry i przepuszczalności wody i powietrza, usta­ lenie odporności wybarwień skóry na działanie promieni słonecz­nych i na wycieranie. Badania instrumentalne obejmują także analizę przekroju skó­ry. Zwracamy tu szczególną uwagę na jakość i grubość naskórka, ' na grubość warstwy siatkowej dermy, na grubość włókien i sposób ich ułożenia, na rozmieszczenie i wielkość gruczołów tłuszczowych i potowych. Rozpoznawanie skór potowych przeprowadza się za pomocą lupy na podstawie tekstury (rysunku) lica, charakterystycznej dla każdego rodza­ju skóry. Aby bezbłędnie określić rodzaj skóry, należy początkowo posłu­giwać się próbkami wzorcowymi. Określenie sposobu garbowania skór przeprowadza się na podstawie za­barwienia przekroju skóry lub wyznaczania zawartości garbnika w skórze. Skóry nie barwione, garbowane roślinnie, mają czerwone zabarwienie prze­kroju, garbowane chromowo mają zabarwienie niebieskozielone, garbowa­ne metodą glinowo-ałunową — zabarwienie białe, garbowane tłuszczowo — zabarwienie żółte. Garbowania kombinowanego nie można dokładnie określić na podstawie zabarwienia przekroju skóry. Zawartość garbnika chromowego w skórze ustala się w następujący spo­sób: 1 g skóry^umieszcza się w kolbie i dodaje 6 g mieszaniny nadchlora­nu potasowego i azotanu potasowego w stosunku 1 : 2 oraz 5 cm» kwasu azotowego i 15 cm3 kwasu siarkowego. Kolbę podgrzewa się aż do wrze­nia, do zmiany barwy z zielonej na pomarańczową. Gdyby po ok. 30 mi­nutach nie zachodziła zmiana barwy, dodaje się kilka cm» HNOs i ponow­nie ogrzewa. Po ostygnięciu roztwór rozcieńcza się wodą do objętości 100 cm», przenosi do kolby stożkowej dodając 20 cm» KMn04 i ogrzewa do wrzenia. Następnie dolewa 150 cm8 wody i ponownie ogrzewa do zaniku zapachu chloru. Po ostudzeniu roztworu dodaje się 10 cm» jodku potasowego i po­zostawia na 10 minut w ciemności, następnie rozcieńcza się 200 cm» wody i miareczkuje 0,ln tiosiarczanem sodowym, dodając na końcu 1% skrobi. Zawartość chromu oblicza się według wzoru: tt-0,00253-100 gdzie: 'u — ilość zużytego 0,ln siarczanu sodowego w cm', G — ciężar próbki w g. Wyniki badań instrumentalnych mają zasadnicze znaczenie dla oznaczenia przydatności skóry na określone cele. Skóry podesz-wowe powinna cechować sprężystość, wytrzymałość na zginanie, nieprzepuszczalność wody, wytrzymałość na ścieranie. Skóry na potniki do kapeluszy powinny mieć małą masę właściwą, być wytrzymałe na rozciąganie, dobrze przepuszczać powietrze, być odporne na działanie potu. Skóry na rękawiczki powinna ce­chować wytrzymałość na wielokrotne zginanie, nienasiąkliwość, odporność na działanie potu, przepuszczalność powietrza i trwałość wybarwień. Aby uchronić skóry przed pleśnieniem w czasie ich magazy­nowania, należy je układać na ażurowych półkach w stosy do 1 m wysokości (PN-54/P-22213, PN-54/P-22201).