PRODUKCJA MIODÓW PITNYCH
Charakterystyka i podział miodów pitnych
Wyrób miodów pitnych, nazywany również miodosytnictwem, jest jednym z najstarszych rodzajów produkcji napojów alkoholowych. Mio-dosytnictwo rozwinęło się tam, gdzie brak było winogron do produkcji win, a dostępny był miód pszczeli. Do krajów o bogatych tradycjach wyrobu miodów pitnych należy Polska. Podstawowy surowiec do produkcji miodów pitnych — miód pszczeli — jest najbardziej wartościowy w stanie naturalnym. Szereg jego naturalnych cech zmienia się w procesie przerobu na miód pitny. Otrzymany nowy produkt jest napojem alkoholowym, wprawdzie wysokiej klasy, cenionym i poszukiwanym przez smakoszy, ale o mniejszej wartości spożywczej niż miód naturalny i ograniczonej konsumpcji, jak wszystkie napoje alkoholowe. Różne odcienie smakowe i zapachowe miodów naturalnych, możliwość modyfikowania ich przez dodatek soków, przypraw oraz różne zabiegi w czasie produkcji, dają bardzo szerokie możliwości produkowania wielu rodzajów miodów pitnych. Oprócz miodu, jak to już wspomniano (cz. I, rozdz. VII), do wyrobu miodów pitnych używa się jeszcze innych surowców. W związku z tym, a także z różnym rozcieńczeniem miodu, istnieje odpowiedni podział miodów pitnych. Ponieważ trudno jest określić w gotowym produkcie, jaki jest udział miodu naturalnego, dlatego norma jakościowa określa, że dwójniak musi zawierać cukrów ogółem 500 g/dm3 (jako cukier prosty) po przeliczeniu alkoholu na cukier, trójniak 333 g/dm3, a czwórniak — 250 g/dm3. Dozwolona tolerancja zawartości cukrów wynosi ± 10 g/dm3. Przy przeliczeniu alkoholu na cukier przyjmuje się, że 1 cm3 alkoholu odpowiada 1,8 g cukru prostego lub 1,7 g sacharozy. Sposób przeliczania przedstawia przykład. Zużycie miodu, cukru i alkoholu regulują wskaźniki zużycia zawarte w tabeli 11. W przypadku mniejszego użycia spirytusu niż maksymalne zużycie, usprawiedliwione jest pobranie cukru według równoważnika 1 dm3 alkoholu 100% = 1,7 kg sacharozy lub 1,8 kg cukru prostego. W przypadku użycia do produkcji miodów pitnych miodu pszczelego w ilości powyżej minimalnej, maksymalne zużycie cukru zmniejsza się o równoważną ilość w przeliczeniu 1 kg miodu za 0,7 kg cukru.
Wyrób miodów pitnych, nazywany również miodosytnictwem, jest jednym z najstarszych rodzajów produkcji napojów alkoholowych. Mio-dosytnictwo rozwinęło się tam, gdzie brak było winogron do produkcji win, a dostępny był miód pszczeli. Do krajów o bogatych tradycjach wyrobu miodów pitnych należy Polska. Podstawowy surowiec do produkcji miodów pitnych — miód pszczeli — jest najbardziej wartościowy w stanie naturalnym. Szereg jego naturalnych cech zmienia się w procesie przerobu na miód pitny. Otrzymany nowy produkt jest napojem alkoholowym, wprawdzie wysokiej klasy, cenionym i poszukiwanym przez smakoszy, ale o mniejszej wartości spożywczej niż miód naturalny i ograniczonej konsumpcji, jak wszystkie napoje alkoholowe. Różne odcienie smakowe i zapachowe miodów naturalnych, możliwość modyfikowania ich przez dodatek soków, przypraw oraz różne zabiegi w czasie produkcji, dają bardzo szerokie możliwości produkowania wielu rodzajów miodów pitnych. Oprócz miodu, jak to już wspomniano (cz. I, rozdz. VII), do wyrobu miodów pitnych używa się jeszcze innych surowców. W związku z tym, a także z różnym rozcieńczeniem miodu, istnieje odpowiedni podział miodów pitnych. Ponieważ trudno jest określić w gotowym produkcie, jaki jest udział miodu naturalnego, dlatego norma jakościowa określa, że dwójniak musi zawierać cukrów ogółem 500 g/dm3 (jako cukier prosty) po przeliczeniu alkoholu na cukier, trójniak 333 g/dm3, a czwórniak — 250 g/dm3. Dozwolona tolerancja zawartości cukrów wynosi ± 10 g/dm3. Przy przeliczeniu alkoholu na cukier przyjmuje się, że 1 cm3 alkoholu odpowiada 1,8 g cukru prostego lub 1,7 g sacharozy. Sposób przeliczania przedstawia przykład. Zużycie miodu, cukru i alkoholu regulują wskaźniki zużycia zawarte w tabeli 11. W przypadku mniejszego użycia spirytusu niż maksymalne zużycie, usprawiedliwione jest pobranie cukru według równoważnika 1 dm3 alkoholu 100% = 1,7 kg sacharozy lub 1,8 kg cukru prostego. W przypadku użycia do produkcji miodów pitnych miodu pszczelego w ilości powyżej minimalnej, maksymalne zużycie cukru zmniejsza się o równoważną ilość w przeliczeniu 1 kg miodu za 0,7 kg cukru.