Przeciery do produkcji powideł mogą być konserwowane tylko za po­mocą S02, gdyż w czasie zagęszczania SQ2 ulatnia się. Środki konserwu­jące nielotne uległyby w czasie gotowania zagęszczeniu i ich zawartość w powidłach byłaby wyższa od dopuszczalnej. Schemat produkcji powideł podany jest w rozdziale VII. Zasada pro­dukcji jest analogiczna do produkcji marmolady z tym, że wsad do kotła jest inny, a w związku z tym i produkt ma odmienne właściwości. Obliczenie wsadu do wyparki. Zgodnie ze wskaźnikami zużycia ilość przecieru śliwkowego na 1000 kg powideł jest stała i wynosi 1960 kg. Zmienne natomiast jest zużycie cukru i zależy ono od ekstraktu prze­cieru śliwkowego. Dopuszczalne maksymalne straty nie mogą przekro­czyć 1,5% przy produkcji powideł w opakowaniu powyżej 1 kg lub 3,5% przy produkcji w opakowaniu do 1 kg (włącznie). « Gotowanie powideł. Obliczoną ilość przecieru wciąga się do aparatu próżniowego wężem ssawnym, za pomocą wytworzonego w aparacie pod­ciśnienia, uruchamia mieszadła, doprowadza parę do przestrzeni grzej­nej i przeprowadza desulfitację oraz zagęszczenie przecieru. Po pod-gęszczeniu do zawartości ekstraktu około 34% wprowadza się cukier, rozpuszcza się go, sprawdza ekstrakt i przy ekstrakcie 54,5% likwiduje się próżnię, następnie podgrzewa do temperatury 90°C w celu spaste-ryzowania powideł, potem zamyka się dopływ pary, wyłącza mieszadła i przystępuje do rozlewu stosując różne opakowania, np.: słoje, puszki, wiadra lub opakowania termoformowane z folii PCW. Opakowania her­metyczne zamyka się bezpośrednio po rozlewie, zaś wiadra zostawia się otwarte w celu wystudzenia i zabezpieczenia powierzchni, podobnie jak przy marmoladzie. Po zabezpieczeniu powierzchnię nakrywa się krąż­kiem pergaminu, zamyka wieczkiem i gdy jakość nie budzi zastrzeżeń odsyła się do sprzedaży lub magazynowania. Wady powideł. Wady powideł są podobne do wad marmolady. Oce­na jakości powideł i jakości produkcji odbywa się w oparciu o normę jakościową i wskaźniki zużycia.