Liczność próbki jest zależna od wielkości partii, rodzaju towaru oraz stosowanej metody badań jakości danego towaru. Jeśli o partii towaru wiadomo, że składa się z wyrobów wyprodukowanych, składowanych i transportowanych w niejednakowych warunkach (np. produkowana na różnych maszynach, przechowywana w róż­nych magazynach), wówczas partię taką dzieli się na podpartie i pobiera z nich odpowiedniej liczności próbki. Liczność tych pró­bek w sumie będzie znacznie większa, niż wynosiłaby liczność próbki pobranej z danej partii bez podziału jej na podpartie. Liczność próbki odpowiednią do liczności partii towaru ustala się za pomocą nomogramu (według PN-55/N-03002). N o m o-g r a m (rys. 8) składa się z trzech prostych równoległych ozna­czonych symbolami N, L, n. Na prostej N odłożone są liczności partii towaru, na prostej n odłożone są liczności próbek. Prosta L, zwana linią towarów, jest prostą pomocniczą, na niej odkłada się stały punkt dla każdej partii towaru. Uznano np. doświadczalnie, że dla partii określonego towaru, liczącego N = 100 szt., liczność próbki wynosi n = 6 szt. Jaka więc ma być liczność próbki, jeżeli partia tego towaru wynosi 450 szt.? Na prostej L na nomo-gramie oznaczamy punkt stały dla omawianej partii. W tym celu pro­wadzimy prostą (na rys. 8 linia przerywana) od liczności partii 100 do licz­ności próbki 6. Punkt przecięcia się prostej przerywanej z prostą L wy­znacza stały punkt dla danej parti towaru. Teraz od liczności partii N = 450 szt. prowadzimy prostą przez punkt stały na prostej L w kierunku prostej liczności próbek n. Miejsce zetknięcia się prowadzonej prostej z pro­stą n wyznacza liczność próbki. W tym wypadku liczność próbki dla partii o liczności 450 wynosi 19.