Uzyskiwane z wyrębu lasu drewno dzielimy na grubiznę, drob­nicę i karpinę. G r u b i z n a służy najczęściej jako drewno tartaczne. Otrzy­mane po przetarciu w tartaku drewno nosi nazwę tarcicy. Tarcica — to deski, bale, belki, listwy, łaty i krawędziaki. Tarcicę kla­syfikuje się na 6 klas. Do klasy pierwszej zalicza się drewno bez żadnych wad. Najczęściej spotykanymi wadami drewna są: krzy­wizny, sęki, nierównomierna grubość słojów, mimośrodowość rdze­nia, sinizna, zgnilizna, pęknięcia, uszkodzenia przez owady. Oprócz tarcicy duże znaczenie użytkowe mają okleiny, zwane fornirem. Są to cienkie arkusze drewna uzyskiwane przez skra­wanie lub łuszczenie specjalnie dobranej grubizny. Okleiny służą do oklejania drewna gorszego gatunku. Mają zastosowanie głównie w przemyśle meblarskim. W celu ograniczenia zużycia tarcicy produkuje się materiały drzewne ulepszone. Należą do nich: sklejki, płyty pilśniowe, płyty wiórowe i inne. Sklejki są to płyty otrzymane przez sklejenie nieparzystej licz­by oklein. Włókna przylegających do siebie warstw ułożone są względem siebie pod kątem prostym. Dzięki temu sklejki mają lepsze właściwości techniczne niż deski. Sklejki dzieli się na igla­ste, liściaste, ruchoodporne i wodoodporne oraz specjalne. Płyty pilśniowe otrzymuje się z małowartościowego drewna i z odpadów drzewnych. Produkcja płyt polega na rozwłóknieniu surowca drzewnego, wymieszaniu go z odpowiednim klejem, ufor­mowaniu i prasowaniu w prasie suszącej. W zależności od sposobu prasowania otrzymujemy płyty miękkie (porowate), półtwarde, twarde utwardzane żywicami, jednostronnie i dwustronnie gładzo­ne, nacinane, wytłaczane, lakierowane, laminowane, oklejane pa­pierem lub folią. Płyty pilśniowe mają różnorodne zastosowanie, są powszechnie stosowane w budownictwie i meblarstwie. Płyty wiórowe otrzymuje się przez sprasowanie wiórów drzewnych z klejem i wykończenie powierzchni. Otrzymuje się także płyty cementowo-wiórowe, mające duże znaczenie w bu­downictwie ze względu na znaczną odporność na wilgoć i wartości izolacyjne. Duże właściwości użytkowe ma tzw. drewno łupane, uzyski­wane przez łupanie grubizny, głównie dębu, buku, jesionu, jaworu, klonu i brzozy. Charakteryzuje się ono dużą wytrzymałością na zginanie, ściskanie i rozciąganie, jest elastyczne i sprężyste. Drew­no łupane przeznacza się na wyroby bednarskie, kołodziejskie, na elementy maszyn, do produkcji mebli giętych, do wyrobu gontów. W celu zwiększenia wytrzymałości drewna na zgniecenie, na dzia- łanie atmosferyczne, poddaje się je tzw. zagęszczaniu przez nasy­canie żywicami i sprasowanie. Drewno takie nosi nazwę ligno-stonu i ma zastosowanie w produkcji wyrobów technicznych.