Pojęcie partii towaru jest pojęciem znormalizowanym. Normy przedmiotowe pełne lub normy czynnościowe określają dokładnie, co należy rozumieć przez partię danego towaru. Norma czynno­ściowa PN-57/O-91009 tak określa partię: partia obuwia, z której mają być pobrane próbki, powinna zawierać wszystkie pary jed­nej grupy, jednego typu wyrobu, rodzaju i odmiany oraz jedna­kowe pod wzglądem zasadniczych cech zewnętrznych. Jeżeli partia nie odpowiada powyższym wymaganiom, należy ją podzielić na odpowiednie grupy i każdą traktować jako oddzielną partię. Szczegółowe dane dotyczące partii określonego towaru zawie­rają także branżowe przepisy odbioru jakościowego towarów oraz umowy zawarte między dostawcą a odbiorcą towaru. Ogólnie par­tią towaru nazywamy towar: o tej samej nazwie, pochodzący z jednego zakładu produkcyjnego, posiadający jednakową datę produkcji, znajdujący się w jednakowym opakowaniu, , — załadowany do jednego środka transportu, — jednorazowo, z jedną fakturą dostarczony odbiorcy. . Wielkość partii towaru jest różna i wyraża się ją w różnych jednostkach miarowych. Wielkość ta zależy od rodzaju towaru oraz od zawartej między dostawcą a odbiorcą umowy. Partią towaru może być zarówno pełny załadunek statku, wago­nu, samochodu, jak i zawartość beczki, skrzynki, kartonu lub inne­go opakowania. Reprezentatywną część partii poddaną badaniu jakości nazy­wamy próbką. Za reprezentatywną uważa się próbkę po­braną z partii towaru, tak, aby odzwierciedlała rzeczywistą jego jakość. Właściwe pobranie próbek może niekiedy nastręczyć trud­ności. Trudności te wynikają przede wszystkim z różnorodnych właściwości towarów oraz z warunków, w jakich próbki są pobie­rane. Próbki bowiem pobiera się z wagonów kolejowych, z maga­zynów zamkniętych i ze składów magazynowych otwartych, w róż­nych warunkach atmosferycznych. Znacznie łatwiej jest pobrać próbkę towaru sztukowego, np. odzieży z magazynu zamkniętego, niż próbkę oleju pędnego z cysterny czy próbkę koksu z wagonu kolejowego.