Skórą surową, zwaną także skórą zieloną, nazywamy skórę zdjętą z ssaków, ryb, ptaków lub gadów. Pomimo różnego po­chodzenia skór różnice między nimi są niewielkie i dotyczą przede wszystkim wyglądu zewnętrznego. BUDOWA SKÓRY Budowa skóry różnych ssaków jest jednakowa. Skóra składa się z naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej (rys. 113). Naskórek składa się z trzech warstw: rozrodczej, przyle­gającej do skóry właściwej, środkowej, której komórki mają kształt cylindryczny i warstwy zewnętrznej zrogowaciałej, która łuszcząc się odpada. Skóra właściwa, zwana także dermą, stanowi splot włó­kien, jest nieco gąbczasta. Rozróżniamy dwie warstwy skóry wła­ściwej — warstwę górną licową i dolną, zwaną siatkową. Warstwa licoiva składa się z najdelikatniejszych włókien, rozluźniona jest kanałami włosowymi i potowymi, gruczołami łojowymi i torebka­mi włosowymi oraz naczy­niami krwionośnymi. War­stwa dolna składa się z nieregularnie poprzeplata­nych włókien. Warstwa siateczkowa jest najmoc­niejszą warstwą skóry. Tkanka podskór-n a, zwana mizdrą, składa się z włókien tkanki łącz­nej, z włókien mięśnio­wych i tkanki tłuszczowej. Tkankę podskórną przed garbowaniem skóry usu­wamy. Skóra składa się z wo­dy, białka, tłuszczu i soli mineralnych. Największy procent (ok. 65) stanowi woda. Białka stanowią ok. 33%, należą do nich kolagen, kreatyna, albumina i globulina. Tłuszcze i substancje mineralne stanowią ok. 2%. Do wad skóry surowej zalicza się uszkodzenia mecha­niczne, jak wypalane znaki, znaki kolczykowania, zadrapania, roz­darcia, przecięcia, uszkodzenia przez pasożyty, jak liszaje, gzy oraz przez owrzodzenia i inne schorzenia.