Produkcja środków piorących była znana człowiekowi od daw­na, na szerszą skalę rozwija się jednak dopiero w XX w. W Polsce w XVII w. powstaje pierwszy cech mydlarski. Rzemieślnicza pro­dukcja mydła, obok nielicznych większych zakładów, przetrwała w Polsce do pierwszych lat po drugiej wojnie światowej. W Polsce Ludowej przystąpiono do budowy nowych dużych zakładów my-dlarsko-kosmetycznych, likwidując równocześnie małe, zacofane i,uciążliwe dla otoczenia zakłady. Obecnie w Polsce kilka wielkich zakładów produkuje mydła i kosmetyki: „Uroda" w Warszawie, „Lechia" w Poznaniu, ,,Miraculum" w Krakowie, „Ewa" w Łodzi i inne. Środki piorące są substancjami powierzchniowo czynnymi, czyli rozpuszczają się w wodzie przede wszystkim na jej powierz­chni, zmiękczając przez to samo tę powierzchnię. Zmiękczona po­wierzchnia wody łatwiej zwilża powierzchnię przeznaczoną do prania lub mycia oraz zwilża brud. Cząsteczki substancji powierz­chniowo czynnej przedostają się między włókna tkaniny i zanie­czyszczenia i wywołują powstawanie potencjałów elektrostatycz­nych o tym samym znaku, powodujących odpychanie się, dzięki czemu w czasie mechanicznego tarcia lub ruchów roztworu piorą­cego cząsteczki brudu łatwo się oddzielają od tkaniny. Środki powierzchniowo czynne dzielimy na mydła i proszki mydlane oraz detergenty.