Perfumy, wody kwiatowe i kolońskie otrzymujemy z olejków zapachowych, utrwalaczy i alkoholu etylowego. Olejki zapachowe mogą być pochodzenia roślinnego i syntetycznego. Olejki roślinne otrzymujemy z roślin przez wycis­kanie, macerację lub ekstrakcję. Najcenniejsze są olejki uzyskane przez wyciskanie. Olejki syntetyczne imitują olejki naturalne. Utrwalacze są to substancje wiążące ze sobą olejki ete­ryczne i zapobiegające w ten sposób szybkiemu ich ulatnianiu się. Do najcenniejszych utrwalaczy zaliczamy piżmo — substancję z gruczołów antylopy piżmowej, ambrę — woskowinę z jelit kasza-lota-olbrotowca, cybet — wydzielinę gruczołów cybeta, żywice — substancje roślinne. Rozcieńczalnikiem używanym w produkcji perfum jest spirytus etylowy zawierający ok. 90% czystego alkoholu, a w pro­dukcji wód kolońskich i kwiatowych — spirytus o zawartości 60— 80% czystego alkoholu. Perfumy są to roztwory spirytusowe zawierające od 5 do 20% środków zapachowych. Kompozycje zapachowe mogą być kwia­towe i fantazyjne. Trwałość perfum oblicza się na cztery doby. Wody kwiatowe zawierają od 2 do 4% środków zapachowych najczęściej pochodzenia syntetycznego. Kompozycje zapachowe są dwojakie — kwiatowe i fantazyjne. Trwałość wód kwiatowych powinna wynosić nie mniej niż jedną dobę. Wody kolońskie zawierają od 1 do 3% kompozycji zapacho­wych o charakterystycznym ostrym zapachu. Wody kolońskie ma­ją charakter odświeżający. Pozbawione utrwalaczy, olejki dają sil­ny, soczysty, lecz krótkotrwały zapach. Perfumy i wody pakowane są w ozdobne flakony i futerały. Dokonując odbioru jakościowego perfum, wód kwia­towych i kolońskich sprawdzamy: szczelność opakowań, zgodność zapachu z nazwą perfum lub wód, trwałość zapachu, czy perfumy lub wody nie pozostawiają plam, czy nie ma osadu na dnie opakowań. Zapachu perfum nie badamy ani na skórze, ani na tkaninie, lecz nasycamy perfumami bibułę, czekamy chwilę aż ulotni się zapach alkoholu i dopiero wtedy sprawdzamy czysty zapach perfum. Perfumy i wody zapachowe przechowuje się w pomieszczeniach suchych i nie nasłonecznionych, z dala od grzejników. Kremy kosmetyczne składają się z osnowy tłuszczowej, środ­ków konserwujących i substancji specjalnych. Osnowę tłuszczową stanowią tłuszcze zwierzęce, a zwłaszcza łój i szpik kostny, oleje roślinne i mineralne, woski roślinne i syntetyczne. Środkami kon­serwującymi są kwas salicylowy, benzoesowy i gliceryna. Sub­stancjami specjalnymi mającymi także znaczenie lecznicze są hor­mony, witaminy, zioła i środki zapachowe. Od tych substancji kremy biorą swoje nazwy. Produkcja kremu polega na otrzymaniu z tłuszczów i ksylenu emulsji. Do emulsji dodaje się pozostałe składniki i do­kładnie miesza. Otrzymaną masę kremową dozuje się do opako­wań. Kremy dzielimy na tłuste i suche. Kremy tłuste zawierają tłuszcze, woski, glicerynę, wodę i substancje specjalne. Do kremów tłustych zaliczamy kremy od­żywcze, nawilżające, przeciwzmarszczkowe i sportowe. Kremy suche zawierają stearynę, glicerynę, węglan sodu i wodę. Kremy te są szybko wchłaniane przez skórę. Należą do nich kremy pod puder, krem do rąk, kremy po goleniu. Oceniając jakość kremów pamiętamy, że dobry krem po­ winien łatwo wsiąkać w skórę, nie utrudniać normalnego jej funk­cjonowania, ani jej drażnić, powinien dobrze zwilżać skórę, a więc zawierać dużo wody. Kremy tłuste zawierają ok. 50% wody i 20% tłuszczu, kremy suche zawierają ok. 80% wody i 5% tłuszczu. Kremy pakowane są w ozdobne słoiki i pudełka. Powinny być przechowywane w chłodnym' miejscu. Pudry wyrabia się z talku, kaolinu, tlenku cynku, skrobi ry­żowej, węglanu magnezu, barwników mineralnych i anilinowych, środków zapachowych. Produkcja pudru polega na dokładnym roz­tarciu na pył poszczególnych składników i ich wymieszaniu. Dobry puder łatwo matuje skórę i maskuje defekty cery, do­brze przylega do skóry, nie ciemnieje pod wpływem potu i łoju, ma delikatny zapach. Puder pakuje się w ozdobne pudełka kartonowe. Pomadki do ust otrzymuje się przez stopienie na łaźni wod- nej wosku pszczelego, lanoliny, wazeliny, olejów mineralnych, oleju rącznikowego z do- datkiem alkoholu etylo- wego, barwników i utrwa- laczy oraz środków zapa- chowych i konserwują- cych. Następnie po ostu- dzeniu masę walcuje się i formuje w pałeczki. Ma- sa powinna być tak wy- robiona, by otrzymane pomadki nie gięły sią zbyt łatwo, nie kruszyły, łatwo się rozsmarowywały, ale nie rozmazywały, po- winny dawać dobrą linię. Topliwość ich nie powinna być niższa niż 54^-56°C. Trwałość barwnika zależy od utrwalacza, którym jest stearynian lub siarczan eozyny. Pomadka nie po- winna mieć nadmiernego połysku. Matowości nadaje pomadce glin­ka kaolinowa lub biel tytanowa. pomadki powinny mieć staranną oprawę nie tylko ze wzglę­dów estetycznych. Aby uchronić pomadkę przed psuciem się, nie należy oprawiać jej tak, aby pałeczka dotykała metalu, niedopu­szczalne też jest oprawienie pałeczki w tworzywa fenolowe. Odbiór jakościowy pomadek polega na sprawdzeniu: koloru i trwałości barwnika, ^ zapachu,' rozcieralności i trwałości, ostrości linii, staranności opakowania. Badanie trwałości barwnika w pomadkach. Aby sprawdzić trwałość bar­wnika, należy 1 g pomadki rozpuścić w 10 cm3 wody destylowanej. Woda nie powinna siq zabarwić.