MATERIAŁY DRZEWNE
Uzyskiwane z wyrębu lasu drewno dzielimy na grubiznę, drobnicę i karpinę.
G r u b i z n a służy najczęściej jako drewno tartaczne. Otrzymane po przetarciu w tartaku drewno nosi nazwę tarcicy. Tarcica — to deski, bale, belki, listwy, łaty i krawędziaki. Tarcicę klasyfikuje się na 6 klas. Do klasy pierwszej zalicza się drewno bez żadnych wad. Najczęściej spotykanymi wadami drewna są: krzywizny, sęki, nierównomierna grubość słojów, mimośrodowość rdzenia, sinizna, zgnilizna, pęknięcia, uszkodzenia przez owady.
Oprócz tarcicy duże znaczenie użytkowe mają okleiny, zwane fornirem. Są to cienkie arkusze drewna uzyskiwane przez skrawanie lub łuszczenie specjalnie dobranej grubizny. Okleiny służą do oklejania drewna gorszego gatunku. Mają zastosowanie głównie w przemyśle meblarskim.
W celu ograniczenia zużycia tarcicy produkuje się materiały drzewne ulepszone. Należą do nich: sklejki, płyty pilśniowe, płyty wiórowe i inne.
Sklejki są to płyty otrzymane przez sklejenie nieparzystej liczby oklein. Włókna przylegających do siebie warstw ułożone są względem siebie pod kątem prostym. Dzięki temu sklejki mają lepsze właściwości techniczne niż deski. Sklejki dzieli się na iglaste, liściaste, ruchoodporne i wodoodporne oraz specjalne.
Płyty pilśniowe otrzymuje się z małowartościowego drewna i z odpadów drzewnych. Produkcja płyt polega na rozwłóknieniu surowca drzewnego, wymieszaniu go z odpowiednim klejem, uformowaniu i prasowaniu w prasie suszącej. W zależności od sposobu prasowania otrzymujemy płyty miękkie (porowate), półtwarde, twarde utwardzane żywicami, jednostronnie i dwustronnie gładzone, nacinane, wytłaczane, lakierowane, laminowane, oklejane papierem lub folią. Płyty pilśniowe mają różnorodne zastosowanie, są powszechnie stosowane w budownictwie i meblarstwie.
Płyty wiórowe otrzymuje się przez sprasowanie wiórów drzewnych z klejem i wykończenie powierzchni. Otrzymuje się także płyty cementowo-wiórowe, mające duże znaczenie w budownictwie ze względu na znaczną odporność na wilgoć i wartości izolacyjne.
Duże właściwości użytkowe ma tzw. drewno łupane, uzyskiwane przez łupanie grubizny, głównie dębu, buku, jesionu, jaworu, klonu i brzozy. Charakteryzuje się ono dużą wytrzymałością na zginanie, ściskanie i rozciąganie, jest elastyczne i sprężyste. Drewno łupane przeznacza się na wyroby bednarskie, kołodziejskie, na elementy maszyn, do produkcji mebli giętych, do wyrobu gontów. W celu zwiększenia wytrzymałości drewna na zgniecenie, na dzia-
łanie atmosferyczne, poddaje się je tzw. zagęszczaniu przez nasycanie żywicami i sprasowanie. Drewno takie nosi nazwę ligno-stonu i ma zastosowanie w produkcji wyrobów technicznych.